NAZAR HAK, BONCUK YASAK…

Allah’a, gayba inanmak insanın genlerine kodlanmıştır. Her insan inançlıdır. Bu bazen açığa vurulmuş, bazen potansiyel bir durumdadır.

İnanç, doğru bir şekilde olabildiği gibi, yanlış da olabilir. Doğru inancın kaynağı Allah’tır. Din, peygamberler ve kutsal kitaplar doğru inancı öğretmek ve gönüllere nakşetmek için vardır.

İnsanoğlu, doğru inanç ile asırlardır bağ kurmuş olmasına rağmen, farklı etkenler yüzünden doğru inancın oluşturduğu ana caddeden ayrılıp ara sokaklara göz atmaya meraklanmıştır. Bu, aşırı meraka dönüştüğünde insanın felâketi olmuştur. Zira ıssız ara sokaklarda kaybolmuş, önüne çıkan “yol göstericiler” ancak biraz daha batağa saplanmasına ve ana caddeye çıkmada yardımcı olacak ışığa ulaşamadığından orada boğulup kalmasına sebep olmuşlardır.

Doğru inanç, nurludur, hemen fark edilir, onu görmemek mümkün değil, ancak görmezlikten gelinebilir. Yanlış inançlar ise karanlıktır. Bazen karanlıkta kuyruklu yıldızların hareketlerine benzer parıltılar da oluşabilir, bunlar yanıltıcıdır. O yüzden insan, inancını seçerken titiz davranmalı; kendisini doğru inanca götürecek güneş, ay ve sabit yıldızlar varken, düşmekte olan kuyruklu yıldızların peşine takılmamalıdır.

Bozuk, yanlış inanç ve buna dayalı davranışlar olarak ifade edebileceğimiz hurafeler, geceleyin ortaya çıkan kuyruklu yıldızlar gibidir. İnsanın dikkatini çeker, ama daha sonra karanlıkta kayboluverirler. Doğrusu onlarda da bir gerçeklik, yani parıltı var, ama bu sadece dikkatleri çekmek için. O yüzden insanın o kayan yıldızı bilmesinde bir sorun olmaz, ama peşine takılması sonunu getirir. Kur’ânî anlayışla sihir/büyü ilmini bilmek yasak değil, ancak büyü yapmak, ister iyilik, ister kötülük için olsun, haramdır.

Peygamber Efendimizin ifadesiyle nazar değmesi haktır. Bunun Kur’ân ve dua okumakla tedavisi mümkündür. Ancak nazara karşı boncuk takmak, haram ve yasaktır. Zira birincisi yardımın asıl kaynağı olan Allah’ın adıyla tedavidir, diğeri ise yardımın kaynağı olan Allah’ın tasvip etmediği, hatta Ona ortak koşma derecesinde şirke varan bir davranıştır.

Dolayısıyla tahrif edilmiş, bozulmuş inanç ürünü hurafelerden uzak durmak, insanın gönlüne huzur ve şifa veren doğru ve sağlam inanca sahip olmak demektir.