Aydoğdulu Hacı Fikret

Deliorman’ın Ballı Hocası

AYDOĞDULU HACI FİKRET

 

Deliorman iyi pehlivanların yanısıra iyi hocalar da yetiştirmiştir. Özellikle Aydoğdu (İzgrev) köyü bu konuda önemli bir yerdir. Zira Bulgaristan’a Osman Akif Efendi gibi bir Başmüftü; Şumnu, Aydos, Filibe, Eski Zağra, Tırnova gibi bölgelere hatta Türkiye’ye müftüler, Nüvvâb Medresesine hocalar vermiş bir köydür. Geçmişteki bu zengin birikimden istifade ederek alâ kaderi’l-imkân günümüze aktarma gayreti içerisinde olan köyün imam-hatibi Hacı Fikret İlyas, Aydoğdu’yu sadece Deliorman’da değil, Dobruca ve Gerlova’da tatlı dili, güzel okuyuşları ve yaptığı dualarıyla duyuran bir kimsedir.

Hacı Fikret İlyas, 1934 senesinde dünyaya gelmiştir. Babası İlyas aga yumurta alıp satmakla, esnaflıkla ailesini geçindiren bir kimsedir. Fikret İlyas, çok küçük yaşta anadan öksüz kalmıştır. Bir ara İstanbul’a giden babası oradan bir “hanım” almıştır. İyi bir annelik yapmış olan bu hanımefendiyi Hacı Fikret bugün de hayır dua ile anmaktadır.

Zor şartlara rağmen babası, delikanlı Fikret’i Şumnu’da medreseye göndermiş, fakat hem imkânsızlık, hem de rahatsızlık sebebiyle okulu tamamlayamamıştır. Ancak rüşdiye tahsili görmüştür. O zamanlar, rüşdiye mezunlarının öğretmenlik bile yaptığı bir dönemdir. Fakat genç Fikret öğretmenlik değil de tarım işlerine koyulur. Bulgaristan Türk köylerinde ilk kurulan tarım kooperatifi (TKZS) onun köyündedir. O, bu kooğeratifte tarım makineleri uzmanı, özellikle de biçerdöverci olur. Emekliliğe kadar da bu görevini sürdürür. Geceli gündüzlü çalışmalarıyla birçok ödül alır.

Ancak Fikret İlyas, biçtiği ekinlerle “sosyalizmi kurarken” kimliğini şekillendiren Türklük ve İslâmiyetten de kopmaz. Hatta buğdayların başakları sararıp eğildiği ve mahsulü toplama “kampanyasının” ülke çapında bir yarış havasında ayyuka çıktığı bir dönemde bir numaralı biçerdöverci Fikret İlyas, Cuma günü olması sebebiyle makineyi durdurur. Çaktırmadan Cuma namazına gider. Bu aslında komünizm davasına ihanettir. Bunun farkında olduğu için Fikret İlyas makinenin zincirini söker ve tamir bahanesiyle yanına alır. Gidip Cuma namazını kılar. Ancak o esnada goygoycu başılarından kurt gibi biri gelir ve “trak trak trak” diye çalışıp sosyalizmi inşa etmesi gereken biçerdöverin çalışmadığını görünce küplere biner. Bir de birileri Fikret İlyas’ın tamirhanede değil de camide olduğunu fısıldayınca adam küplere biner. Hâlâ makineleşmeyen insanların var olduğunu görmesi büyük bir hiddete sebep olur! “Hain” Fikret’i komünizme ihanetten dolayı ölümle tehdit eder... Ancak daha sonra araya giren başka yöneticilerin olayı sakinleştirmesi üzerine büyük bir parasal ceza ile iş halledilir. Tabiî, biçerdöverci Fikret de ondan sonra daha tedbirli davranır. Günler gelip geçer ve komünist rejim düşüp gider...

Kasım 1989... Ülkede farklı bir rüzgâr esmeye başladı. Camiler kapılarını genişçe açtı. Açtı açmasına da ortalıkta camiye gelenleri karşılayacak, açlık ve susuzluklarını giderecek hoca yok... Düne gelinceye kadar var olanların bir kısmı ebedî yolculuğa çıkmış, bir kısmı Anavatan yolculuğuna koyulmuştur. Kalanların bir kısmı ise “biz bu işlerden koptuk” diyerek bazen olgunluk, bazen yılgınlık, bazen de aymazlık göstermiştir. İşte böyle bir dönemde artık emklilik çağına da gelen Fikret İlyas, silkinir, eski hatıraları yâd edip “biz bu yükü taşımalıyız” diyerek kendisine teklif edilen imam-hatiplik görevini üstlenir. Kısa okul hayatında elde ettiği ilimle Deliorman odalarında “efendileri” dinleyerek kuşandığı irfanı söyletmeye başlar Fikret Hoca.

Kaderin cilvesi ile yeni dönemde turkuaza boyanmaya çalışan kıpkızıl Başmüftü Nedim Gencev eski tanışıklığı olan Fikret Hoca, Bulgaristan’dan hacca ilk gidenlerden biridir. Bizim kendisiyle tanışıklığımız da hac dönüşüne rastlamaktadır. Çocuklara karşı farklı bir yaklaşımı olan Hacı Fikret, bizi köyündeki camide görünce birkaç kelâm öğretip bir “hacı tesbihi” hediye etmişti. Hem tesbih hem de hacılıktan, bir de o senelerde... Erişilmez bir mutluluk!

O gün bugündür Hacı Fikret kutsal görevini sürdürüyor. Sosyal kişiliği, onu Deliorman’ın hocası yapmış bulunmaktadır. Bir de üstüne “Ballı Hoca”dır...

Fikret Hoca, insanların gönlünü almayı biliyor. Eski çıkıları karıştırıp birkaç söz her zaman söyleyebiliyor. Bir şiir, bir mani, hatta yeri geldiğinde çok derin anlam yüklü bir türküyle gönülleri fethediyor. Geleneksel Rumeli makamıyla okuduğu Kur’ân-ı Kerim ve mevlidleri ise dinleyenlerin kalbine su serpiyor.

Ama onun yapmak istediği en güzel şeylerden biri, insanlara, hele de çocuklara dinî bilgileri aktarmaktır. O yüzden etrafında onlarca çocuk oluyordu. Nasıl başarıyorsun bu işi sorusuna cevaben: “Ben kovancıyım, birkaç sandık kovanım, biraz balım her zaman var. Kur’ân kursu yaparken yanıma bir burkan (kavanoz) bal alırım. Kursa gelen çocuklarla dersimizi yaptıktan sonra onları eve uğurlarken her birine bir kaşık bal ikram ederim. Onlar da ertesi gün tekrar koşa koşa gelir.” Demek, işin sırrı bal ikram etmekmiş...

Bu bal bazen kovan balı, bazen ağızadan dökülen birkaç söz olabilir... “Müslümanlar” dergisi abone kampanyası esnasında “bal burkanı” ile dolaşmıyor Hacı Fikret, ama ziyaret ettiklerini de abone etmeden ayrılmıyor. Çünkü Deliorman’ın “Ballı Hocası” Hacı Fikret’in ağzından bal akıyor.

Allah kendisine hayırlı uzun ömürler ve güzel hizmetler nasip etsin!

                                                                                                            Vedat S. Ahmed

Hacı Fikret'in okuduğu bir aşr-ı şeriften bir kesit: https://www.youtube.com/watch?v=GrDoyiWoHdU